Al jaren wordt er gepraat over waar we sporten in de stad. Bijvoorbeeld op een kunstgrasveld dat op een verkeerde plaats ligt en dat mensen in de buurt hierdoor overlast ervaren. Dan verplaatsen we het veld niet, maar de voetbalclub. Alleen kan dat veld niet mee en wordt er afgesproken dat op de nieuwe locatie een plek te geven.
Er kan ook een club verkassen, omdat er gebouwd gaat worden op hun locatie. Met de opbrengsten van de dure huizen kunnen dan niet alleen deze club, maar ook wat buren een nieuwe plek krijgen. Maar er wordt niet gebouwd en dus blijft alles onveranderd. Met verouderde gebouwen, kleedkamers et cetera als gevolg.
Een aantal clubs geven aan wel samen naar een nieuwe locatie te willen. Zo komt er op andere plekken ruimte vrij voor andere activiteiten of initiatieven. Maar dan hoort een van de clubs dat er geen eigen gedeelte komt, terwijl ze nu een prachtige eigen locatie hebben. En ja, ook de andere clubs twijfelen of ze de stap moeten zetten. Dan iedereen maar op de huidige plek blijven? Voorlopig kan dat nog zeker tien jaar.
Nu hebben we weer een bijzondere situatie. Een aantal clubs op een sportpark in de stad wil extra velden, waaronder eentje van kunstgras. Dat is per slot van rekening beloofd. Misschien is het ook wel mogelijk om een nieuw onderkomen te krijgen. En wil je wel met de een samenwerken, maar liever niet met de ander.
Dan wordt het alweer lastig om een slimme combinatie te maken zodat een nieuw pand door meerdere clubs gebruikt kan worden. De betaald voetbalclub op datzelfde sportpark kan daar dan ook niet op aansluiten. Het lijkt wel of iedereen het onderste uit de kan wil en niet snapt dat je met elkaar sterker bent. Een gezin dat uit vijf personen bestaat woont en leeft goedkoper in één huis dan in vijf losse huizen.
We snappen als geen ander dat je je eigen identiteit hebt en dat je je wilt onderscheiden. Een goede samenwerking hoeft alleen niet te betekenen dat je daar op in moet leveren. Als je het goed organiseert betekent het zelfs meestal dat iedereen er voordeel aan heeft. Maar als je je hakken in het zand zet en denkt dat je er alleen wel komt, heb je eigenlijk alleen verliezers.
Hoog tijd dus voor Gewoon Dordt om eens op een rijtje te zetten wat al die sport in de stad nou kost. Wat de amateurclubs kosten om precies te zijn, want die bestaan omdat er gemeenschapsgeld in gestoken wordt. Veel gemeenschapsgeld. Misschien wel eens aardig om te kunnen laten zien hoeveel we hier met elkaar voor betalen. Dan zetten we daar het bedrag naast dat onze betaald voetbalclub aan gemeenschapsgeld krijgt. Zullen we dan daarna nog eens praten over de samenwerking van sportclubs?
Als je je namelijk constructief opstelt dan kom je altijd tot een oplossing waar iedereen mee uit de voeten kan. Kijk bijvoorbeeld naar de tennisclubs. Niet zonder slag of stoot, wel met elkaar een stip op de horizon gezet: daar gaan we heen. Samen. Gewoon omdat sport hoort te verbroederen.
