In AD de Dordtenaar was te lezen hoe het tolplein bij de Kiltunnel volledig wordt vernieuwd. De droom van een tolvrije tunnel, een ‘belofte’ die al jarenlang rondzingt, vervliegt.
De Kiltunnel werd in 1977 geopend met de verwachting dat deze in 15 jaar zou zijn afbetaald en tolvrij zou worden. Het liep anders. Decennia lang bleek de toltunnel zwaar te drukken op de begroting van Dordrecht. De begrote aanlegkosten bleken twee keer zo hoog, de exploitatiekosten enorm en het gebruik en dus de inkomsten ver onder de verwachtingen. In de jaren 80 bracht het Dordrecht zelfs bijna tot bankroet. Inmiddels zou de exploitatie ‘gezond’ zijn, maar met de vernieuwing van het tolplein lijkt de beloofde tolvrijheid nog steeds geen optie.
Gewoon Dordt heeft het college de volgende vragen hierover gesteld:
- De tunnel en het wegvak hebben sinds de aanleg een bijzondere vorm van beheer en eigenaarschap. Is ooit onderzocht of het niet verstandiger is de tunnel over te dragen aan Rijkswaterstaat en zo ja, wat waren de conclusies uit dit onderzoek en waarop zijn deze gebaseerd?
- Dordrecht participeert voor iets meer dan 40% in tunnel en aan- en afvoerwegen. Welk rendement levert die deelname op?
- Er komen nieuwe tolpleinen. Hoeveel geld van de gemeente Dordrecht is hiermee gemoeid en is de gemeenteraad geconsulteerd bij de ontwikkeling van dit plan voor vernieuwing van de tolpleinen? Zo niet, waarom is dit niet gebeurd?
- Hoeveel tol wordt er jaarlijks geheven en welk percentage daarvan wordt concreet gebruikt voor onderhoud en verbetering van de tunnel?
- Welk percentage van de geheven tol wordt direct besteed aan de heffing zelf (personeelskosten, systemen, infrastructuur)?
- Is er in de afweging te investeren in nieuwe tolpleinen ook overwogen de tolheffing volledig te schrappen? Wat waren de voor- en tegenargumenten in die afweging?
- Wat betekent de vernieuwing van de tolpleinen voor de continuering van de tolheffing? Hoeveel jaren blijft de tolheffing nog noodzakelijk?
